Kaikoura en Punakaiki

Wow, wat een dag! Vandaag hebben we met dolfijnen gezwommen, wat een ervaring, maar daarover later meer. 5 januari zijn we van Kaiteriteri doorgereden naar Motueka, om een oude klasgenoot van Mirjam op te zoeken. Wat was dat leuk en gezellig om elkaar na 13 jaar weer te zien. Margriet, nogmaals bedankt voor de gezelligheid, het was echt heel top! Voor we het wisten was het 1600 uur en we wilden nog graag een stukje richting Kaikoura rijden om de rit de volgende dag iets korter te maken. Dat hebben we ook gedaan. Na een aantal km gereden te hebben, hebben we een plekje uitgezocht om de camper te stallen.....wat een uitzicht! We stonden 20 meter van de zee en konden de volgende dag ontbijten op het strand.

De volgende dag kwamen we aan in Kaikoura, waar we enkele uren hebben genoten van zeehonden die in het wild leefden. Kaikoura is een kustplaats waar je met name heel veel wild life kunt spotten. We besloten een stukje lang een rotswand te lopen, met aan de andere kant de zee. We zagen wel een bordje staan met de waarschuwing "pas op voor zeehonden“, maar we dachten dat die beesten wel uit de buurt bleven. Totdat we opeens 1 zagen zonnen. Toen besloten we weer terug te lopen. Het werd immers ook vloed, dus binnen een uurtje zou je niet meer kunnen lopen daar waar wij liepen. Helaas dachten de zeehonden daar anders over.....een enorme joekel van 200 kg blokkeerde ons de weg. We hadden net gelezen dat je onder geen enkele voorwaarde de weg tussen een zeehond en de zee mocht blokkeren, dus de enige optie was bovenlangs......binnen een halve meter langs dat ding. Enkele Italianen, die al veilig aan de andere kant stonden, vonden het echter nodig om het beest te jennen, waardoor onze enige optie snel verging. Optie "onder geen enkele voorwaarde" werd onze enige optie: voor de zeehond langs, dwars door de zee, zonder m in de ogen te kijken ( volgens Jan :-) ). Na een kwartier wikken en wegen hebben we dit maar gedaan en zijn we veilig teruggekomen. Nooit geweten hoe groot die beesten kunnen zijn.

Vanmorgen was de grote dag. Om 4 uur ging de wekker omdat we om 5 uur bij het kantoor van Encounters moesten zijn. Na een korte briefing en het omkleden werden we met bussen naar South beach gebracht om plaats te nemen op onze boot. De zee was behoorlijk ruig, dus we waren blij met onze reistabletten, anders dan enkele andere passagiers:-) . Na een half uurtje had de schipper de eerste school gevonden. Bij het afgaan van de toeter mochten we, compleet in duikpak, de zee in, om te snorkelen tussen de dolfijnen. Als tip werd ons meegegeven om door onze snorkel te gaan zingen. Serieus, gooi er een paar smartlappen in en je hebt fans. De dolfijnen kwamen naar ons toe en beide hebben we met een stuk of vier mogen zwemmen. Een ervaring om nooit meer te vergeten. De dolfijnen leven in het wild en zijn niet getraind en elke keer is het maar de vraag of je uberhaupt de kans krijgt om met ze te zwemmen. Als ze geinteresserd zijn heb je geluk. Nu was het paringseizoen, dus misschien had dat ermee te maken:-)  Uiteindelijk waren we omgeven door ongeveer 2000(!!) dolfijnen. Jullie kunnen je voorstellen dat dit een unieke ervaring was. 

Aangezien er steeds meer wensen op ons lijstje bijkomen qua bezienswaardigheden ( het land is immers zo mooi), besloten we na het zwemmen direct door te gaan naar Punakaiki, om de Pancake Rocks te aanschouwen. Na een wandeling zitten we nu heerlijk na te genieten op een camping in Greymouth.

Morgen willen we graag naar de glaciers om een helicoptertocht te maken boven de glaciers. Helaas moeten we afwachten of de wegen weer open zijn, want door de storm, zoals laatst genoemd, schijnt er 30 meter weg weggeslagen te zijn. En aangezien er maar 1 weg is, is dit vrij vervelend. De planning is dat morgen alles weer gereed is, dus we zullen zien.