Rotorua, Taupo en Tongariro

Vanaf Coromandel zijn we de 29e weggereden naar Rotorua. Onderweg hebben we even gestopt in Waihi, een oude mijnstad. We hebben een oude goudmijn bekeken' maar voor de rest was het gewoon een mooi stadje met vergane glorie. Op naar Tauranga dus, de volgende stop op onze reis.

In Tauranga dachten we even lekker een hemels terrasje te pikken, maar we kwamen terecht in de hel. Het was afgeladen! Na anderhalf uur rondrijden in een mierenbult hebben we de terugweg opgezocht en hebben we een parkeerplaats naast de autoweg gebruikt om even wat te eten.

Na wat watervallen links en rechts (de Okera Falls zijn een aanrader!) hebben we het Kuirau Parkopgezocht. Een trip langs vulkanische poeltjes en modder. Gave kleuren in combinatie met de stank van rotte eieren zeg maar... maar zeer zeker een stop waard. ' Middags hebben we tenslotte het Whakarewarewa Park bezocht. Oude Maori-cultuur in een commercieel jasje. Mensen die ook naar Nieuw-Zeeland willen gaan kunnen dit in onze ogen gewoon overslaan, want hier valt niet zoveel te beleven.

De nacht hebben we doorgebracht bij het Blue Lake...ver weg van de hoofdpijnveroorzakende eierdampen. Even lekker zwemmen zelfs... super!

De 30e had ook een druk programma.

1. Wai-o-Tapu, een verzameling water en modder in allerlei groene, roze en blauwe kleuren. Het klinkt een beetje 'nou en?', maar als je bedenkt dat Moeder Natuur dit allemaal bedacht heeft is het erg kunstig, en het levert gave foto's op. Nog even de Lady Knox bekeken en wat kokende modder... beide erg de moeite waard.
2. Huis Falls: een strak blauwe waterval waar je lever niet in valt.
3. Crators of the Moon waar je in 45 minuten doorheen loopt terwijl de grond om je heen lijkt te koken. Toegang is niet gratis, maar dan weet je tenminste zeker dat je auto nog heel is als je terugkomt, en dat je je voeten niet verbrandt omdat je ergens op loopt waar je ook je aardappels had kunnen koken.

De dag eindigt in het Tongariro National Park. Bij helder weer is dit hét gebied om doorheen te wandelen, maar wij hadden de pech dat het regende, het waaide windkracht 5 en er was mist. Wandeltochten gingen niet door, en ook onze eigen geplande route hebben we maar niet gedaan. Het gebied is volgens velen het mooiste van het land, zo ook vinden filmmakers, maar het is vooral wijds, ongerept en kaal. De camping was er wel eentje om door een ringetje te halen overigens!

De 31e tenslotte zijn we naar Napier gereden. 140 km zonder tankstation, dus dat zegt wel wat over het landschap. Veel groen, nog meer groen, watervallen en met 30km per uur de berg op is ongeveer de samenvatting. De tocht eindigt in Napier, waar we de oudjaarsavond spenderen. Het is een Art Dec stadje, en we hebben in een overeenkomstig restaurant gegeten. Vervolgens op het strand afgeteld, en als twee van de eerste Nederlanders 2013 in :-)